André Demedts (1906-1992) was een Vlaams schrijver-dichter en cultuurpromotor. In zijn tijd was hij een Bekende Vlaming. Hij schreef flink wat gedichten en romans (o.a. de romantetralogie De eer van ons volk en de repressieroman De levenden en de doden). Bekende gedichten zijn Gelegenheidsvers (met het prachtige openingsvers ‘k Heb Lieze weergezien, ze stond stil in de regen), Lof van mijn land en Vlaanderen.

Na 17 jaar boeren op de ouderlijke hoeve De Elsbos werd Demedts in 1937 selfmade leraar Nederlands in het Heilig-Hartcollege in Waregem en in 1949 werd hij directeur van BRT West-Vlaanderen (Radio Kortrijk). Demedts ijverde voor de culturele integratie van Vlamingen, Nederlanders, Frans-Vlamingen en Zuid-Afrikanen. Zo stond hij aan de basis van de hele naoorlogse actie in en voor Frans-Vlaanderen. Hij richtte onder meer het Komitee voor Frans-Vlaanderen op, stond aan de wieg van Ons Erfdeel, Kunsttijdschrift Vlaanderen en Festival van Vlaanderen. Hij werkte ook mee aan het Zuid-Afrikaanse Tydskrif vir Letterkunde, Dietsche Warande & Belfort en De Standaard der Letteren. Als literair recensent lanceerde hij vele jonge schrijvers met zijn positieve besprekingen.

Demedts was ereburger van Sint-Baafs-Vijve, Waregem en Nieuwpoort. Hij kreeg bovendien ook verschillende eretekens. In 1970 kreeg hij zijn eigen prijs, de André Demedtsprijs van de Marnixring, in 1983 zijn eigen cultuur- en kunstencentrum in Sint-Baafs-Vijve.

André Demedts overleed op 4 november 1992.